گل ناز من

 

آهسته می خوانمت

 

به زیر نور مهتاب.درکنارشاخه های لرزان بید

 

برلب برکه ی سکوت

 

آهسته می خوانمت

 

آهسته ترازبوی گل باتو سخن می گویم

 

آرام ترازبوی شبنم وباران

 

آهسته لمست می کنم

 

به نرمی پرنیان خیال

 

به گرمی افتاب تابستان

 

به سبکی نسیم سحرگاهان

 

گل نازمن

 

چقدرازتماشای تو خالی هستم

 

دراین شب های تنهایی

 

چقدرازتمنای توسرشارم

 

چقدر دستانم تو را طلب می کنند

نوشته شده در پنج شنبه 91/1/17ساعت 12:50 عصر توسط نرگس سادات موسوی نظرات ( ) |