^{پدری با پسری گفت به قهر}

^{که تو آدم نشوی جان پدر}

^{حیف از آن عمر که ای بی سرو پا}

^{در پی تربیتت کردم سر}

^{دل فرزند از این حرف شکست}

^{بی خبر از پدرش کرد سفر}

^{رنج بسیار کشید و پس از آن}

^{زندگی گشت به کامش چو شکر}

^{عاقبت شوکت و والایی یافت}

^{حاکم شهر شد و صاحب زر}

^{چند روزی گذشت و پس از آن}

^{امر فرمود به احضار پدر}

^{پدرش آمد از راه دراز}

^{نزد حاکم شد و بشناخت پسر}

^{پسر از غایت خود خواهی و کبر}

^{نظر افکند به سراپای پدر}

^{گفت گفتی که تو آدم نشوی}

^{تو کنون حشمت و جاهم بنگر}

^{پیر خندید و سرش داد تکان}

^{گفت این نکته برون شد از در}

^{من نگفتم که تو حاکم نشوی}

^{گفتم آدم نشوی جان پدر} 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 90/3/11ساعت 12:43 صبح توسط نرگس سادات موسوی نظرات ( ) |